wrongheaded, headstrong, petulant, insubordinate, undisciplined;
impertinent, insolent;
knavish, rascally, roguish;
—ս իմանալ, to rebel.
(իբր ի հեստութիւն հակ, կամ ըստ հակեալ. լծ. եւ յն. սդասի՛օտիս. լտ. սէտիցիօ՛զուս) ἅτακτος inordinatus, incompositus moribus, petulans. Անսաստ. ստամբակ. անկարգ. անխրատ. անառակ. խռովարար. խեռ. ըմբոստ. յանդուգն. խիստ.
Խրատեցէ՛ք զստահակս. յն. զանկարգս. (՟Ա. Թես. ՟Ե. 14։)
Ստահակք են, որք արտաքոյ կամաց աստուծոյ եւ առաջնորդաց գործս գործեն. (Ոսկ. ՟ա. թես.։)
Անուսմունքս եւ անխրատքս եւ ստահակք. (Փիլ. ել. ՟Բ. 34։)
Ստահակք ասին ընդդիմակացք ճշմարտութեանն պատուիրանաց. (Շ. բարձր.։)
Հաւատարիմ ծառային, եւ ստահակին. (Ոսկ. մտթ.։)
Որ ստահակ իշխան ունիցի, այնպէս համարէ՝ թէ քարավէժ լինիցի հանապազ. (Ոսկ. ես.։)
Թերեւս ստահակ ոմն էր եղբայրն. յաղագս որոյ մատեաւ առ յիսուս գտանել իրաւունս. (Իգն.։)
Հոգին սուրբ թշնամանի ի ստահակ յանդգնութենէ. (Յճխ.։)
Նմանութեամբ ասի.
Ստահակ հողմոց մըրկաց ժուժկալ լինել հաշուիցի. (Նախ. թղթ. կթղ.։)
Յաջողեալք խաղացին առ ամենայն իսկ խիստ եւ ստահակ պատիժս. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 29։)
Ոչ կարելի է ինձ զստահակս իմանալ. այսինքն ապստամբել. (Ճ. ՟Գ.։)
Ոչ է պարտ քահանայից ի հարսանիս կամ ի քաղաքի տեսիլս ինչ ստահակս տեսանել. (Կանոն.։)
ՍՏԱՀԱԿՍ մ. ἁτάκτως inordinate, immoderate, petulanter. Ստահակութեամբ. անկարգաբար.
Խորշել ձեզ յամենայն եղբօրէ, որ ստահակսն գնայցեն. (՟Բ. Թես. ՟Գ. 6։)