hy    |   fr

Տգեղծ

cf. Տգեղ;
cf. Տխեղծ.

adj.

Տգեղ եւ տխեղծ. անշնորհ. անվայել.

Տգեղծ (կամ անվայելուչ) է արդարոյ անկանել առաջի ամպարշտի. (Առակ. ՟Ի՟Ե. 26։)

Զոր ինձ ասել զամենայն տգեղծ է։ Տգեղծ եւ անվայելուչ համարձակութիւն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։ Լմբ. իմ.։)