Տիրակից

adj.

որպէս յն. συνδεσπότης par, vel aequalis in imperio. Հաւասարակից ի տէութեան. իշխանակից. գահակից. փառակից.

Ետուր մխիթարիչ առաքելոց քոց սրբոց զհոգիդ քո տիրակից գոլով (այսինքն գոյօղ). (Շար.։)