adj.

equally glorious, having the same glory as another, sharing another's glory.

adj.

σύνδοξος, ὀμόδοξος ejusdem honoris ac gloriae. Կցորդ նոյն փառաց. համափառ. զուգափառ. համապատիւ.

Նախայաւիտեան որդին՝ փառակից հօր եւ սուրբ հոգւոյն։ Հոգիդ ճշմարիտ՝ փառակից հօր եւ որդւոյ։ Որ բանիւ բանդ հօր գոյացուցեր զիմանալիսդ՝ ի պաշտօն փառաց քոց, եւ էակից փառակցացդ. (Շար.։)

Ապա ուրեմն էութեան նորա ես որդի, յայտ է թէ եւ փառակից նորուն։ Նոյն տէրութեան փառակից եւ պատուակից է. (Յհ. իմ. երեւ.։ Խոսր.։)

Զհոգին սուրբ՝ որ էջ ի վերայ փառակցին իւրոյ։ Ո՛վ փառակից իմ հոգի. (Սարգ. ՟ա. պետ. 4։ Լմբ. ստիպ.։)

Կամաւ իւր, եւ հաճոյութեամբ փառակցացն կատարեաց զմարմնաւորութեանն խորհուրդ. (Սկեւռ. յար.։)

Դուն ուրեք ասի եւ զմարդկանէ կամ զհրեշտակաց.

Լիցին (սուրբք) փառակից վերնոցն. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)