vn.

to rot, to become rotten, to grow putrid or corrupt, to spoil;
to fester.

ձ.

ἁπορρύω diffluo, defluo. (լծ. եւ հյ. տեռիլ. եւ լտ. թէռօ. մաշել) Ծորիլ. ծիւրիլ. տորոմիլ. փտիլ. նեխիլ. հալիլ մաշիլ. քամիլ. ապականիլ. լուծանիլ. քայքայիլ.

Տրորեսցի՛ ձեռն, զի համարձակութիւն ընկալցի առ տէրն համբառնալ. (Բրս. ՟խ. մկ.։)

Գոգ նորա ասէ տրորեցաւ, եւ որդնալից եղեւ։ Տրորեցան գոգք նորա. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 8։ Եղիշ. ՟Է։)

Յորժամ անկեալ փլանի, տրորի հաստատութիւն նորա ի փլանելոյ անտի եւ ի տրորելոյ։ Հարեալ տրորեալ մաշիմք մեք ի մեղա եւ յանօրէնութիւնս մեր. (Եփր. աւետար.։)

Դալար գաւազանօք ծեծէին, մինչ զի մարմինն ամենայն տրորէր, եւ յարենէն շաղախէր. (Մաղաք. աբեղ.։)

Ի ցաւս հիւանդութեան անկեալ դնիցի, տրորիցի եւ մաշիցի։ Տեսանիցէ զուրուկ ոք անկեալ եւ տրորեալ. (Սարգ. յկ. ՟Դ։ եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Զ։)

Տրորեսցին վէրք իւրեանց. (Մծբ. ՟Է։)

Ցամաքեսցին ձկունք նոցա. ակիւղաս, նեխեսցին. սիմաքոս, տրորեսցին. (Ոսկ. ես.։)

Թիկունքն այտուցեալ տրորեցան. (Հ. կիլիկ.։)