adj.

shining;

s.

cf. Փայլածու.

իբր գ. Փայլածող, այսինքն Փայլածու.

Ի ներքոյ փայլողի, արուսեկի, լուսնի. (Փիլ. ել. ՟Բ. 75։)

adj.

ՓԱՅԼՈՂ ա. γλαφηρός elegans, venustus, -ta. Որ փայլէ. պայծառ. շքեղ.

Գղափիւրափայլող, կամ փայլումն. (Գաղիան.։)