Փարաւաթեմ, եցի

ՓԱՐԱՒԱԹԵԼ կամ ՓԱՐԱՒԱՐԹԵԼ. cf. ՓԵՐԵՒԵՏԵԼ. περιτρέπομαι.

Տաշի՛ր մանկանն ինչ մանուկն տաղտկայցէ՝ փարաւաթեալ պարաւանդել. այսինքն ի կամիլն պերճանալ՝ նեղիլ իբր կապեալ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 17։)

Սուղ փաղփեալ փանաքիմաց փարաւարթեալ գոս. (Մագ. ՟Ժ՟Զ։)