adj. adv.

Գրի եւ ԱՆԹՈՒՂԱՆԱԼԻ. cf. ԱՆԹՈՅԼ. ἁνένδοτος, ἁνενδότως.

Որ զխիստն ծամէ, այս ինքն է զհաստատունն եւ զանթուլանալին. (Իսիւք.։)

Ի պահս՝ անթուլանալի. (Սկեւռ. աղ.։)

Ժուժկալ եւ անթուղանալի։ Խռովութեան պատճառք, եւ առ միմեանս անթուղանալի ունել. (Բրս. հց.։)

Խոկումն յանցանաց անթուլանալի. (Կլիմաք.։)