adj. s.

narrator, fabulist;
mythologist;
romancer;
quack, story-teller.

adj. s.

μυθολόγος կամ μυθολόγουν, fabulator. Որ խօսի կամ գրէ զառասպել, . առասպելախօս.

Դայեակ եղեւ կրետացւոյն այնմ, եւ առասպելաբանի. (Նիւս. երգ.։)

Մի՛ ելցուք զհետ առասպելաբանիցն՝ ընդ անկոխն գնալով ճանապարհ. (Արծր. ՟Գ. 6։)

Ուստի՞ քեզ այդ, եւ կամ յորո՞ց աւանդողաց, եւ կամ յառասպելաբանաց. (Առ որս. ՟Զ։)

Այսոցիկ՝ որ առասպելաբանացն եւ այնոցիկ՝ որ եւ այլն. (Նիւս. կազմ. լ։)

Եւ իբր Առասպելաբանական, առասպելական.

Առասպելաբան բաղբանջանք, կամ ուսումն, կամ գիտութիւն. (Անան. եկեղ.։ Արծր. ՟Գ. 5։ Ճ. ՟Ա.։ Կոչ. ՟Ժ՟Գ։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Առասպելաբանեմ, եցի

Առասպելաբանութիւն, ութեան

Voir tout