adj.

Յայտարար կամ նշանակ աւաղանաց եւ թշուառութեան. ողբական. ցաւագին.

Ո՜վն՝ է՛ ուրեք, զի ողբական է, եւ աւաղական. (Լծ. ածաբ.։)

Աւազական (մակբայ՝ ըստ յն) ա՛խ, ո՛ւխ, ո՛հ. (Թրակ. քեր.։)

Աւազական ձայնարձակութիւն։ Բերելով զայս նմանութիւն աւաղականաց (բանից). (Նար. ՟Ի՟Զ. ՟Լ՟Թ։)

Աւաղական զբանն ի կիր արկանէ. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)

Աւաղական ձայնիւ լային, հեծեծանօք հառաչէին։ Առ որ գոչեմ հառաչական՝ ի խոր սրտէ աւազական. (Ներս. մոկ.։)

Ըստ որում եւ աւազականն այն ի վերայ կայ տէրունեանն բանի. զի լայն (կամ զի լայն) առ կորուստ ուղին բազումք անկեալ երթան. (Անյաղթ հց. իմ.։)

Ո՛յք են աւետեաց ձայնք, եւ ո՛յք ողբերգականք. աւազականք, աշխարհականք. (Անյաղթ քեր. յորմէ եւ Երզն. քեր.։)