s.

ՀԱՑԿԵՐՈՅԹ ՀԱՑԿԵՐՈՒԹԻՒՆ. ἐστίασις epulatio, convivium. Հաց ուտելն, հացուտունք. կոչունք սեղանոյ. ճաշ. ընթրիք. խրախունք կոչնոց.

Սովորութիւն էր, յորժամ մեռանէր ոք՝ հացկերոյթ առնել. (Կիւրղ. օրին.։)

Զոմն իմաստասէր ի հացկերոյթ կոչեցին. (Խոսր.։)

Խրախութեամբ հացկերութից. (Պտմ. աղեքս.։)

Ի գիներբուսն հացկերութաց։ Առ հացտուն հացկերութացն. (Փիլ. տեսական. եւ Փիլ. իմաստն.։)

Զո՞ կոչէ ի պատրաստեալ հացկերութիւնն. (Նիւս. երգ.։)

Գիներբու հացկերութեամբ կախարդեալ. (Պիտ.։)

Սեղան հացկերութեան. (Պտմ. աղեքս.։)

Խրախճանութիւն հացկերութեան (կամ հացկերութաց). (Տօնակ.։)

adj.

ՀԱՑԿԵՐՈՅԹ ա. δαιτυμών epulo, conviva. Հաց կերօղ. կոչնական.

Ի տուն ածէ զհացկերոյթսն. (Նիւս. կազմ. ՟Գ։)