adj.

Ոյր ընկալեալ իցէ զհոգի սուրբ. հոգեկիր. աստուածարեալ.

Զծածուկս իմաստութեամբ ծանուցանէ սրբոց իւրոց, եւ հոգիընկալ արանց. (Խոսր.։)

Հոգիընկալ հզօր դիտապետ. (Նար. խչ.։)

Ոչ ասաց շփացութեամբ, թէ աւանդեցին մեզ հոգիընկալքն. (Ոսկ. գծ.։)

Ոչ անձամբ անձին, զոր եւ ո՛չ հոգիընկալքն ժպրհեցան։ Դեւքն զքրիստոս մարդ կարծէին հոգիընկալ, եւ ոչ զբանն աստուծոյ մարմնացեալ. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)

Հոգիընկալ, եւ ժիր մշակ։ Հոգիընկալս, եւ խորախորհուրդս ի բանս իւրեանց. (Վրդն. սղ. եւ Վրդն. յանթառամն.։)

Եւ որպէս Հոգիաւորեալ.

Ոչ որպէս ի մեռեալ, այլ որպէս ի հոգիընկալ կենդանի. (Վրդն. ծն.։)