adj.

imperative, imperious, lordly, dictatorial;

s. gr.

imperative mood.

adj.

προστακτικός imperativus δογματικός decretalis, dogmaticus եւ այլն. Նշանակ հրամայելոյ, կամ հրամանաց. պատուիրողական. վճռական. վարդապետական. եւ քերականաց՝ մի յեղանակաց կամ ի խոնարհութեանց բայից. տե՛ս եւ ՀՐԱՄԱՆԱԿԱՆ.

Հրամայական տեսակաւ բանին վարին։ Խրատական եւ հրամայական բանիւ. (Բրս. հց.։ Ճ. ՟Գ.։)

Զհետ իշախանացն հրամայական վճռին։ Մի ազգն է հաւատոց ի հրամայական կուսէ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։ Կոչ. ՟Դ։)

Ե՛րթ յետս իմ ասելն հրամայական է (սաստիւ)։ Աստուածասիրաց կոչումն հրամայական (հրաւիրանաւ). (Շ. մտթ. եւ Շ. բարձր.։)

Բազում են բանից կերպարանք, հրամայական, եւ սաստի, եւ պատմութեան, եւ խրատու, եւ սոսկ խօսից. (Լմբ. սղ.։)

Ոչ լուաւ ի վարդապետէն իւրմէ, թէ կեցցե՛ս. եւ էր ասացեալս ըղձական, եւ ոչ հրամայական. (Կլիմաք.։)

Խոնարհութիւնք են հինգ, սահմանական, հրամայական, ւ այլն. (Թր. քեր.։)