adj.

bearing witness with another;

s.

fellow-martyr;
— լինել, to attest together, to vouch for with another.

adj.

σύμμαρτυς, -υρ socius testimonii, vel martyrii. Կցորդ վկայութեան կամ ի վկայութեան. եւ Նահատակից.

Ոչ ընդունելի է իւր վկայութիւն ի վերայ ինքեան, եւ ոչ վկային վկայակից ի վերայ ինքեան պատշաճ է լինել. (Նանայ.։)

Գումարեա՛ զպարն քոյոց եղբարց եւ վկայակցաց. (Նիւս. ի թէոդոր.։)

Վկայակիցն կենդանի. (Սկեւռ. ի լմբ.։)

ՎԿԱՅԱԿԻՑ ԼԻՆԵ. Միաբան վկայել. συμμαρτυρέω testis sum, contestor. Վկայ լինել. վկայել բանիցս. երաշխաւորել.

Վկայից մեզ լինիցի (հոմերոս), եւ առցուք իսկ զսա ազդող. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)

Եթէ զարդարն խօսիցիմք, վկայակից եղեաք ճշմարտութեան. (Կիւրղ. ծն.։)