to witness, to bear witness, to give evidence, to testify, to depose, to attest, to vouch, to certify;
to acknowledge, to own;
to approve;
to be martyrized, to suffer martyrdom;
սուտ —, to give false evidence, to bear false witness, to perjure;
վկայ անիրաւ վկայեաց զանիրաւութիւն, he has perjured himself, he has borne false witness;
վկայեմ օրինացն թէ բարւոք են, as the law is good I approve it;
պետրոս եւ պօղոս վկայեցին յամս ներոնի, Peter and Paul were tortured in Nero's reign;
վկայեն միտք իմ, I am convinced, I am conscientiously persuaded.
եւ ն. μαρτυρέω, μαρτυρόομαι, -ροῦμαι , συμμαρτυρέω, διαμαρτύρομαι testor, testificor, contestor. Վկայ լինել. վկայութիւն դնել կամ տալ. հաստատել զճշմարտութիւն.
Մի միայն վկայ մի վկայեսցէ սպանանելոյն զանձն։ Վկայ անիրաւ վկայեաց զանիրաւութիւն։ Զի՞նչ վկայութիւն վկայեցից քեզ։ Վկայեաց յովհաննէս.եւ այլն։
Զոմանց բարեաց վըկայեցին, զի յօրինակ մեզ եղիցին։ Զայլոց ըզչար վըկայեցին, զի մի՛ նըման լիցուք նոցին. (Յիսուս որդի.։)
Որ ի հօրէ վկայեցաւ։ Յամենեցունց առհասարակ վկայեալ։ Մեք զիա՞րդ վկայիմք սուրբք. (Շար.։ Եզնիկ.։ Լմբ. պտրգ.։)
ՎԿԱՅԵՄ կամ իմ. μαρτυρέομαι, -ροῦμαι, -ρομαι martyrium subeo. Մարտիրոսանալ. նահատակիլ.
Ի հռովմ քաղաքի յամս ներոնի վկայեաց։ Պետրոս եւ պօղոս առաքեալքն ի հռովմ վկայեցին. (Եւս. պտմ. եւ Եւս. քր. ստէպ։)
Ուր վկայեաց սուրբն գայիանէ, եւ այլն. (Ագաթ.։)
Վկայեալ յիններորդ ամի հալածանաց։ Գրէ բազում վկայեալս եւ ի խոսրովու ի մերում աշխարհիս. (Խոր. ՟Բ. 72։)
Ու՞ր են հալածանք, զի վկայեսցուք եւ մեռցուք. այլ ես ասեմ, վկայեցի՛ր մտօք, մեռջի՛ր ի մեղաց, վկայեա՛ քրիստոսի. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Սիմոն կղէոպայ վկայեցաւ։ Բազումք եւ ի գաղղիա քաջութեամբ վկայեցան. (Եւս. քր.։)
Բազում սուրբք ի քրիստոս վկայեցան. (Արծր. ՟Ա. 14։)
Մանկունքն լռեալ վասն քրիստոսի վկայեցան, քանզի ոչ էին անբերան քան զմկրտիչն. (Եփր. աւետարան.։)
Վասն այնորիկ զայդ առնես, զի եւ դու վկայեսցես. (Ճ. ՟Ա.։)