adj.

possessed with a devil or evil genius, tormented with a devil, demoniac.

adj.

πνευματοφόρος, δαιμονῶν. spiritu (malo) ductus, afflatus, a daemone actus Որ կրէ յանձինս զայսն պիղծ. այսահար. ճինլի. սայալը. կամ բնակարան դիւաց. տիվ եաթազը. տիվապատ.

Իբրեւ զայր մի այսակիր։ Մարգարէք նորա այսակիրք։ Այսակիր (կամ այսաբեկ) եղեւ. (Ովս. ՟Բ. 7։ Սոփ. ՟գ. 4։ Երեմ. ՟Բ. 24։)

Առ սպանօղսն եւ այսակիրսն եւ կատաղեալսն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)

Ընդ այսակիր անզգայելոցն։ Մոռացումն առնէ այսակիր բարձանցն կռամոլութեան. (Նար. ԺԸ. ՀԵ։)