adj.

cf. Անբուժելի.

ԱՆԲՈՒԺ ԱՆԲՈՒԺԱԿԱՆ ԱՆԲՈՒԺԵԼԻ. cf. ԱՆԲՈՅԺ. որ եւ ԱՆԲԺՇԿԱԿԱՆ, ԱՆԲԺՇԿԵԼԻ.

Զանբուժ տրտմութիւնն կրիցէ. (Ոսկ. գծ.։)

Անբանաբար յարձակմանց անբուժ. (Լմբ. հանգ.։)

Զանբուժականն մարմնեղէն ախտին ի մարդկեղէն դեղարանաց. (Սհկ. գալստ.։)

Անբուժելի վտանգ, բեկութիւն, դատաստան, կատաղութիւն. (Պիտ.։ Նար. ՟Ը։ Կամրջ.։ Արծր.։)

Զի մի՛ ինչ անբուժելի կրեսցեն. (Փիլ. լիւս.։)

Զի մի՛ հարցիք յօձէն չարաթոյն եւ անբուժելի. (Երզն. լս.։)