adj.

ἁπαθής. impatibilis որ եւ ԱՆՉԱՐՉԱՐ. Անընդունակ չարչարանաց, եւ կրից, կամ ախտից. անայլայլելի. անախտ. անկրական.

Անշօշափելին, եւ անչարչարելին, որ վասն մեր չարչարեցաւ. (Ածազգ. ՟Բ։ Աթան. ՟Ա. ՟Բ. ՟Դ. ստէպ։)

Հաւատա՛ յորդին աստուծոյ անչարչարելի աստուածութեամբն. (Ածաբ. մկրտ.։)

Որ անչարչարելիդ, մարմնով եկիր կամաւ ի չարչարանս. (Շար.)

Անչարչարելի ըստ բնութեան գոլով՝ չարչարեցաւ ճշմարտապէս մարմնով. (Սարկ. մարդեղ.։)

Չարչարեցաւ անչարչարելն չարչարելի բնութեամբս. (Շ. ընդհանր.։)

Եւ Ազատ յամենայն չարեաց եւ ի չարարանաց.

Անչարչարելի եւ անեղծ ոգի. (Փիլ. քհ. ՟Ժ։)