s.

act of biting.

s.

δῆγμα morsus. Խածանումն. խածանեքն, իլն. խայթումն. հարուած օձի.

Որպէս ի խածմանէ արիոսականն օձէ վնասեալք. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)

Որ քակիցեն զայլոց զամրութիւն, անկցի ընդ օձի խածմամբ. (Ածաբ. ՟Ժ՟Զ։)

Գոն եւ այժմ ընդ խածմամբ օձին. (Իգն.։)

Անգործ եղիցի յիս խածումն թիւնաւոր օձին։ Ապրեցուցանէ զհաւատացեալս յաներեւոյթ օձին խածմանէ. (Լծ. ածաբ.։)

Խածմունս աղուականս. (Նար. ՟Կ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խածումն խածմունք
accusatif խածումն խածմունս
génitif խածման խածմանց
locatif խածման խածմունս
datif խածման խածմանց
ablatif խածմանէ խածմանց
instrumental խածմամբ խածմամբք