to be in want of, to be in needy circumstances, to be indigent or necessitous;
to want, to need;
to desire, to wish, to long or sigh for, to pant after;
չ— իմիք, to want for nothing, to possess in plenty, to revel in abundance, to be in the enjoyment of every good thing;
ոչ եւս — ումեք, to dispense with one's aid or assistance, to do without one;
— հացի, ջրոյ, քնոյ, to be hungry, thirsty, sleepy.
ԿԱՐՕՏԻՄ ἑνδέομαι, ἑπιδέομαι, ἁπορέω egeo, indigeo, deficio. որ եւ ԿԱՐՕՏԱՆԱԼ. Կարօտ լնել կամ գտանիլ. կարիս եւ պէտս ունել. եւ Չքաւորիլ. նուազիլ. յետնիլ. կարօտ ըլլալ, կարօտնալ.
լի, եւ ոչ կարօտեալք։ Նոքիմբք՝ սոքա կարօտեալք՝ գտին օգնականութիւն. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 9։ Իմ. ՟Ժ՟Ա. 6։)
Տրակ. խնդ.
Անբաւ դարմանոց կարօտի յիւր պէտս։ Կարօտեալ օգնականութեան մեքենայից. (Պիտ.։)
Կարօտիմ ձերոց մաղթանացդ օգնականութեան։ Կարօտին եւ գործակցի եւ խորհրդեան. (Սարգ.։)
Գործիակ.
Ոչ իւիք կարօտեցար (կամ կարօտացար). (Օր. ՟Բ. 7։)
Կամ ձերով զօրութեամբդ կարօտեալ իցեմ. (Յոբ. ՟Զ. 22։)
Ոչ միով իւիք յայսցանէ կարօտեալք էիք. (Եփր. եբր.։)
Բացառակ.
եղիցին կարօտեալք ի հացէ եւ ի ջրոյ. (Եզեկ. ՟Դ. 17։)
Ի յունաց ճարտարութենէ անտի կարօտեալ կայցէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)
ԿԱՐՕՏԻՄ. ποθέω, ἑπιθυμέω, δέομαι desidero, peto. Անձկալ կարօտիւ. փափաքել. ցանկալ. խնդրել. կարօտ քաշել.
Կարօտիմ գերեզմանի, եւ ոչ հասանեմ. (Յոբ. ՟Ժ՟Է. 1։)
Կարօտին մերձենալ առ աստուած. (Ես. ՟Ծ՟Ը. 2։)
Ինքնահալած ի հայրենեացն լինէր գաւառէ. որում յետոյ կարօտեալ՝ եւ տեսութեան անգամ ոչ լինէր արժանի. (Պիտ.։)
Ոչ ի տուրսն, այլ ի տուօղն յաւէտ կարօտիմ. (Նար. ՟Ժ՟Բ։)
Կարօտէր ուտել (զխաղող), կամ տեսանել զնա. (Վրք. հց. ՟Ե. եւ ՟Ժ՟Ա։)
Դու որդեակ կարօտիս, եւ կամիս իմանալ զլինելոյն գործ. (անդ. ՟Ժ՟Թ։)
Կարօտի աստուած՝ զհամբերութիւն մեր եւ զխնդուածսն նիւթ ունել իւրում օգնութեան. (Լմբ. սղ.։)
Աշխատելոցն է հանգիստ, եւ կարօտելոցն է արքայութիւն. (Մանդ. ՟Դ։ (յորս երբեմն միանան կրկին նշանակութիւնք։))