ՅՕՆ մանաւանդ՝ՅՕՆՔ. գրի եւ ՅՈՒՆ, ՅՈՒՆՔ. (ռմկ. ընքուի, ընքուըներ. ὁφρύς supercilium. Կրկին կարգ կիսակամար մազից ի վերայ դարեւանդաց աչաց՝ ի գահաւանդս ճակատուն. նմանութեամբ՝ Բարձրայօնութիւն.
Գերծցէ զամենայն զմազ իւր, եւ զգլուխս եւ զմօրուս, եւ զյօնս։ Յօնօք (կամ յօնիւք) ակնարկէին. (Ղեւտ. ՟Ժ՟Դ. 9։ Ես. ՟Գ. 16։)
Վիզ բարձր, եւ ստէպ ստէպ շարժումն յօնաց։ Ի տէրունեան օրինաց ի դպրոց երթալ՝ ի վայր արկցէ զյօնսն, ուսանելով զվնասս հպարտութեան. (Փիլ.։)
Ամբառնան զյօնն յանմտութենէն ... յօնաւ։ Վանեա՛ ինձ զճեմարանին զյօնն. (Ածաբ.։)
Հային յօնացն կերպարանս. (Սեբեր. ՟Զ։)
Ամբարձեալ յօնօք զքեզ խրատեն. (Եփր. աւետար.։)
Ոչ ակն առնես վասն թագաւորական յօնիցն. (Երզն. մտթ.։)
Յունից (կամ յօնից) դարեւանդաց։ Յունիցն նրբենից ի մի կից կամար։ Մեծութեան յունիցն, եւ շարժութեան հերացն։ Յունքն եւ բիբքն թիւրեալ յարտասուացն. (Խոր. ՟Բ. 39։ Նար. տաղ.։ Նոննոս.։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)