adj.

Ուր իցէ ախտակրութիւն ինչ՝ բնաւորական կամ օտար. եւ ախտակիր. կրական.

Կանանց եթէ նոյն ծորումն լինիցի ախտակրական. (Կանոն.։)

ԶՊօղոսի ասել զՔրիստոս ախտակիր՝ ոչ մասնաբար իմանամք, եւ ոչ զաստուածութիւնն ախտակրական կարծեմք. (Խոսրովիկ.։)