adj.

that drives away or cures diseases.

adj.

Հալածիչ եւ փարատիչ ախտից ցաւոց. բժշկարար. ըռընտցնօղ ազրըյը տէֆ էտիճի.

Ախտահալած բժշկութեամբ մերձաւորս արարեալ։ Տո՛ւք զվարձ իմ՝ զախտահալած բժշկութեանցն։ Անդ գտանին ախտահալած սպեղանիք. (Ագաթ.։) (Տօնակ.։) (Յհ. տար.։ Փարպ.։)