ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. ἁνεπιτηδείοτης. ineptitudo. Անյարմարութիւն. անպատեհութիւն.
Աստուածային բնութիւնն ոչ երբէք որոշէ զինքն ի մարդոյ, բայց եթէ յանպատկանաւորութենէ մարդոյ։ Յանպատկանաւորութենէ տեսարանացն։ Արուեստ ըստ իւրում բանին անսխալ է, իսկ վասն ենթակային անպատկանութեան թուի սխալ գոլ. (Սահմ. ՟Ը. ՟Ժ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անպատկանութիւն | անպատկանութիւնք |
| accusatif | անպատկանութիւն | անպատկանութիւնս |
| génitif | անպատկանութեան | անպատկանութեանց |
| locatif | անպատկանութեան | անպատկանութիւնս |
| datif | անպատկանութեան | անպատկանութեանց |
| ablatif | անպատկանութենէ | անպատկանութեանց |
| instrumental | անպատկանութեամբ | անպատկանութեամբք |