hy    |   fr

Անպատկանաւոր

cf. Անպատեհ.

adj.

ԱՆՊԱՏԿԱՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐ ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐԵԱԼ. ἁνεπιτήδειος. ineptus. Անյարմար. անվայելուչ. անդէպ. տե՛ս եւ ԱՆՊԱՏԵՀ.

Յանպատկան նիւթոյ. (Լմբ. ատ.։)

Անպատկանաւոր նիւթ. (Իգն.։)

Անպատկանաւորս արձակէ ձայնս. (Պիտ.։)

Մարմնոյ ուրուք անպատկանաւորելոյ առ ընդունել զանձնաւորական ազդմունս. (Սահմ. ՟Թ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անպատկանաւոր անպատկանաւորք
accusatif անպատկանաւոր անպատկանաւորս
génitif անպատկանաւորի անպատկանաւորաց
locatif անպատկանաւորի անպատկանաւորս
datif անպատկանաւորի անպատկանաւորաց
ablatif անպատկանաւորէ անպատկանաւորաց
instrumental անպատկանաւորաւ անպատկանաւորաւք