ԴՐՈՇՄՈՒՄՆ կամ ԴՐՈՇՈՒՄՆ. Կնքումն. արձանագրութիւն, եւ այլն.
Ի դրոշմանէ իւրմէ ծանիցէ զոչխարս իւր. (Ճ. ՟Ա.։)
Յայտնի դրոշմամբն՝ որ յարձանսն ափրիկեցւոց աշխարհին գրեալ կան. (Խոր. ՟Ա. 18։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դրոշմումն | դրոշմմունք |
| accusatif | դրոշմումն | դրոշմմունս |
| génitif | դրոշմման | դրոշմմանց |
| locatif | դրոշմման | դրոշմմունս |
| datif | դրոշմման | դրոշմմանց |
| ablatif | դրոշմմանէ | դրոշմմանց |
| instrumental | դրոշմմամբ | դրոշմմամբք |