adv.

cf. Անբանս.

adv.

ἁλόγως, ἁλογίστως. sine ratione, inconsulte. Իբրեւ զանբան. անխորհրդաբար. անպատճառ. հայվան կիպի, թէվէքելլի.

Ոչ եթէ անբանաբար, այլ իմաստութեամբ նախախնամէ. (Սահմ. ՟Ա։)

Ոչ վայրապար կամ անբանաբար՝ առանց գիտելոյ զորպէսն. (Գր. տղ. թղթ.։)

Ոչ ուղղապէս, այլ եւ ոչ ամենեւին անբանաբար. (Ածաբ. կիպր.։)

Անբանաբար աղօթելով իբրեւ զանշունչս. (Խոսր.։)

Բանականապէ՞ս բաղբաղայս ի վերայ դնէ, եթէ անբանաբար. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

Ոչ անբանաբար ի սոյնս շարժիմ. (Լմբ. պտրգ.։)

Են՝ որք ապաշխարել ոչ կամին, եւ զմահն անբանաբար խնդրեն. (Կլիմաք.։)

Եւ անբարբառ կալով, առանց խօսելոյ.

Լռեալ կայր ամենեւիմբ անբանաբար. (Վրք. հց. ՟Գ։)

Նախախնամականօք յառաջ ճանապարհօք բազմապատկացեալ՝ մնալ անբանաբար մի. (Մաքս. ի Դիոն.) իմա՛, առանց ընդ բանս ինչ ածելոյ, կամ անճառաբար։