adj.

bad, wicked.

adj.

οὕκ կամ μὴ ἁγαθός, μὴ τ’αγαθόν, οὑ καλός, -ον, non bonus, -um. Ոչ բարի. որ չէ բարի. անբաժ ի բարւոյ. որ աղէկ չէ, աղէկ մը չէ. էյի օլմայան, էյի սայըլմազ.

Տանի զնոսա ի ճանապարհս անբարիս։ Ետու նոցա հրամանս անբարիս։ Յիշեսջիք զգնացս ձեր զանբարիս. (Առակ. ԺԶ. 29։ Եզեկ. Ի. 25։ ԼԶ. 31։)

Ո՛չ է հրոյ ցրտացուցանելն, եւ ո՛չ բարւոյ ինչ անբարի ածել յառաջ. (Դիոն. ածայ. ՟Դ։)

Անբարի բարերարութիւն, կամ արուեստ. (Խոր.։)

Բարուց անբարեաց. (Նար.։)

Զչար իշխեցողաց եւ զանբարեաց զկամս. (Շ. ատ.։)

Իրք աշխարհիս ամենայն անբարիք են։ Զանբարի ժամանակն զայն ի դէմս ածել. (Սարգ.։)