indifference;
indiscretion.
ἁδιαφορία. indifferentia. Անխտիր գոլն՝ ի չարի կամ Ի բարւոյ մասին առեալ. մանաւանդ իբր անզգուշութիւն. անխիղճ համարձակութիւն, բերումն.
Զագահութիւն, զանխտրութիւն (ի ցանկութիւնս, կամ յորկոր). (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)
Կործանեսցին յանխտրութիւն մեղաց։ Անխտրութեամբ ախտիցն. (Լմբ. սղ.։)
Առ ի ըմբերանել զայնոսիկ՝ որ անխտրութեամբ վարին յայսոսիկ. (Սարգ. յկ. ՟Ը։)
Յամենայն ինչ անխտրութեամբ մերձենան. (Մանդ. ՟Ժ՟Զ։)
Որք յանխտրութենէ առ ճշդիւ վարս աստուածգիտութեանն յօժարեալք. (Բրս. հց.։)
Դադարեցին զօրք թագաւորին խառնամուխ լինել յամենայն տեղիս անխտրութեամբ. (Եղիշ. ՟Է։)
Մահուանն բոցոյ՝ հասարակաց եւ անխտրութեամբ ճարակեալ զամենեսեան. (Լմբ. սղ.։)
Կամ իբր անզանազանութիւն. չլինել խտրանաց կամ խափանաց.
Զամենայն զայսոսիկ անխտրութեամբ բոլորովիմբ ամենայն աստուածութեանն վերադրիլ. (Դիոն. ածայ.։)
Ի տրտմականացն ասելով, սահմանեցար զընտրութիւն սորա յաստուածայնոյն անխտրութենէ. (Պիտ.։) թուի՝ անմասն լինել ի տրտմականաց. վասն որոյ գրելի է, անխտրութենէ։
Եսն եւ հայր ասել՝ զանխտրութիւն՝ անուանցն յայտ արար. (Սեբեր. ՟Է.) ընթերցի՛ր ըստ յն. զխտրութիւն τὸ διάφορον։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անխտրութիւն | անխտրութիւնք |
| accusatif | անխտրութիւն | անխտրութիւնս |
| génitif | անխտրութեան | անխտրութեանց |
| locatif | անխտրութեան | անխտրութիւնս |
| datif | անխտրութեան | անխտրութեանց |
| ablatif | անխտրութենէ | անխտրութեանց |
| instrumental | անխտրութեամբ | անխտրութեամբք |