to differ in opinion, to disagree;
to be obstinate;
to disapprove, to disallow.
ἁπειθέω. Անհաւան լինել. որ եւ չհաւանել ( (Երեմ. ՟Ժ՟Գ. 25)) չհնազանդել. եւ անսաստել. ստունգանել.
Անհաւանեսցի չարին, եւ ընտրեսցէ զբարին. (Ոսկ. ես.։)
Անհաւանեցաւ չարին։ Եթէ ըստ Քրիստոսի յառնելոց եմք, ո՞ ոք անհաւանեսցի. (ՃՃ.։)
Յանհաւանելն քո՝ կորուստ երեցունց աշխարհացն լինի. (Փարպ.։)
Անհաւանելն օրինացն եւ իշխանացն (գործ է անիրաւութեան). (Արիստ. առաք.։)
Լալով զԻսրայէլ անհաւանեալն. (Առ որս. ՟Ժ՟Ա։)
Մինչ ոչ էր անհաւանեալ Աստուծոյ սատանայ եւ մարդն. (Յճխ. ՟Զ։)