apothéose, déification.
θεοποιία deificatio, consecratio, pontificatio Աստուծոյ առնելն հոգեւորապէս ի մկրտութեան, եւ այլն.
Սպասաւորք հոգւոյն սրբոյ յաստուածարարութեան շնորհ. (Շ. ընդհանր.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆ. ἑκθειόσις relatio in deorumnumerum Աստոածացւցանելն հեթանոսաց զոք ըստ կամի. դասելն ընդ չԱստուծս.
Ի բաց բառնալով զամենայն զայսպիսի աստուածարարութիւն, ի ճշմարիտ էութիւնն Աստուծոյ կոչեաց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աստուածարարութիւն | աստուածարարութիւնք |
| accusatif | աստուածարարութիւն | աստուածարարութիւնս |
| génitif | աստուածարարութեան | աստուածարարութեանց |
| locatif | աստուածարարութեան | աստուածարարութիւնս |
| datif | աստուածարարութեան | աստուածարարութեանց |
| ablatif | աստուածարարութենէ | աստուածարարութեանց |
| instrumental | աստուածարարութեամբ | աստուածարարութեամբք |