adj.

that makes a god of any thing;
that deifies.

adj.

ἑνθεωτικός. deificus. Որ աստուածացուցանէ՝ ո՛ր եւ է օրինակաւ.

Զօրութիւնս աստուածացուցիչս, կամ գոյացուցիչս. (Դիոն. ածայ.։)

Աստուածացուցիչ, այլ ոչ աստուածացեալ. Աստուածծաբ. պենտեկ։ (Շար.։)

Օձն զեւայն պատրեաց ... զիւրսն նմա աստուածացուցիչս յուսացեալ. (Խոր. պտրգ։)