adj.

who weighs, judges equitably, just, equitable.

adj.

Արդարութեամբ կշռօղ (անձն), կամ կշռեալ (ինչ).

Դատաւորք արդարակշիռք յիրաւունս. (Յճխ. ՟Ի։)

Փառս ետարդարակշիռ վարձահատուցին Քրիստոսի. (Վրք. հց. ձ։)

Արդարակշիռ լինել՝ զփրկանս շնորհէ. (Խոսր.։)

Արդարակշիռ ձեռն. (Նար ՟Գ։)

Որ արդարակշիռ է ի խօսս իւր։ Արդարակշիռ վարուց եւ բանից. (Լմբ. առակ.։)

Արդարակշիռ դատողութեամբ զմարմինն հնազանդեցուցանել ոգւոյ, որպէս եւ զծառայ՝ տեառն. (Լաստ. ընթերց.։)

Արդարակշիռ իրաւունք, կամ ստուգութիւն, կամ դատողութիւն, կամ քննութիւն. (ՅՃԽ. ՟Է։ Պիտ.։ Լմբ. սղ.։)

s.

ԱՐԴԱՐԱԿՇԻՌ, իռք. գ. կշիռ արդար. արդար կշռութիւն. զուգակշռութիւն.

Ոմանք զվաճառս ճշդեն, չհայելով յարդարակշիռ վաճառոցն. (Մանդ. ՟Ի՟Ա։)

Այն որ կրէ զշուչ կենդանի փչողին Յիսուսի, եւ նովաւ զարդարակշիռս աւետարանականս. (Համամ առակ.։)

Որպէս զարդարակշիռս (յն. զարդար կշիռս) այնպէս միաձայն միմեանց բարբառին բոլոր աստուածեղէն գիրք. (Աթ. ՟Ը։)