adj.

much cudgeled, punished, chastised;
— առնել, to give a heavy blow with a stick, to strike with a stick;
— լինել, to be struck with a stick.

adj.

Լցեալ գանիւք. չարաչար հարեալ. խոշտանգեալ.

Գաջիք զնա անտի այսր գանալից չարագան. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 58։)

Մարմինք իւրեանց գանալիցք, եւ զայլոց վէրս ողջացուցանէին. (Եղիշ. առաք.։)

Թօթափեալ զգանալից մորթն իբրեւ զհանդերձ, եւ եղեւ ողջ կատարեալ. (Հ=Յ. դեկտ. ՟Ժ՟Գ.։)

Զվէրս գանալից մարմնոց նոցա բժշկէր. (Ճ. ՟Ա.։)

Գանալից հարուածովք, կամ քըքովք. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։ Ղեւոնդ. ՟Բ։)

Գանալից լիցի. (Ասող. ՟Բ. 2։)

Զոր սիրէ տէր՝ խրատէ. գանալից առնէ զորդի՝ զոր յակն առնու. (Ագաթ.։ Իսիւք.։)

Գանալից արարեալ թշնամանէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9։)

Զիրսն ուրանաս, եւ զբանսն գանալից առնես. այսինքն թշնամանես, կամակորես. (Սեբեր. է։)