adj.

Որ ունի զձեւ գոգոյ. գոգաւոր. գոգեալ. փո՛ս. չուգու՛ր.

Գոգաձեւ փոճոկք ցորենոյ, կամ հասկի. (Վեցօր. ՟Ե։)

Տաշտիւն, որ է ամանդինւոյ, գոգաձեւ, եւ ո՛չ խորագոյն։ ԾՈվացան իբրեւ զդաշտս գոգաձեւս հեզ եւ խոնարհ հոգւով. (Վրդն. երգ.։)

Գոգաձեւ միջոց՝ տեղի. (Արծր. ՟Գ. 17։ ՟Դ. 11)