ԴՐՈՇՄՈՒՄՆ կամ ԴՐՈՇՈՒՄՆ. Կնքումն. արձանագրութիւն, եւ այլն.
Ի դրոշմանէ իւրմէ ծանիցէ զոչխարս իւր. (Ճ. ՟Ա.։)
Յայտնի դրոշմամբն՝ որ յարձանսն ափրիկեցւոց աշխարհին գրեալ կան. (Խոր. ՟Ա. 18։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | դրոշմումն | դրոշմմունք |
accusatif | դրոշմումն | դրոշմմունս |
génitif | դրոշմման | դրոշմմանց |
locatif | դրոշմման | դրոշմմունս |
datif | դրոշմման | դրոշմմանց |
ablatif | դրոշմմանէ | դրոշմմանց |
instrumental | դրոշմմամբ | դրոշմմամբք |