s.

ԽԱՓԱՆԱԾՈՅ ԽԱՓԱՆԱԾՈՒ. cf. ԽԱՓԱՆԱԾ. կամ Խափանումն. եւ Անպարապութիւն. ἁσχολία occupatio.

Զպէտս բարեկամաց վճարիցես, եւ ոչ մի ինչ այսպիսի պատճառս խափանածոյի երբէք պատաղեցայք (կամ խափանուածոյի պատատեցայք). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 10։)

Առանց խափանածուի զվարդապետութիւնն ամենեցուն պատմեսցէ։ Հարկ է եւ այսմ լինել առանց խափանածուի. (Երզն. մտթ.։)

adj.

Իբր Խափանեցու, խափանելի.

Փոքր ինչ արդպիսեացդ ահա իբրեւ խափանածուի արարեալ փոյթ. Ըստայնմ, թէ մարգարէութիւնք են՝ խափանեսցին. (Վրդն. սղ.։)