adj.

carrying incense, aromatic gums, or precious ointments.

adj.

ԽՆԿԱԶԳԵԱՑ ԽՆԿԱԶԳԵՍՏ. μυροφόρος unguentum portans. Որ բարձեալ բերէ յինքեան զունկս կամ զիւղս անոյշս. խնկաբեր, իբր իւղաբեր.

Առ խնկազգեաց կանայս։ Խնկազգեացք աստուածայնոյն, եւ փափաքօղք յարութեան։ Փութացարուք զհետ կոչմանն քրիստոսի, եւ խնկազգեացք (զհետ նորա ի հոտ իւղոց նորա ընթանալով) վայելեցէք յաւիտնից ի յարքայութիւնն. (Շար.։)

Կցորդելով ընդ խնկազգեստիցն՝ խառնեսցես ի յանուշութիւն կազմութեան իւղոյն. (Նար. ՟Լ՟Գ։)