s.

contradiction, controversy, dispute, discussion;
dialectics;
ոգի հակաճառութեան, spirit of contradiction.

s.

Վէճ. բանակռուութիւն. հաճակառութիւն.

Զստեղծեալն եղծանել հակաճառութեամբ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Այսպիսում առն եթէ ոք հռետորաբար կամեսցի ըստ արժանն հակաճառութիւն ինչ (առնել). (Մագ. ՟Խ՟Գ։)

Իսկ (Մաքս. եկեղ.) Հակաճառութիւն դնի որպէս Ստորասութիւն, կամ հակումն եւ հաւանութիւն առ ասացեալս. իսկ Անհակաճառութիւն՝ որպէս բացասութիւն. որ են սովոր թարգմանութիւնք։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հակաճառութիւն հակաճառութիւնք
accusatif հակաճառութիւն հակաճառութիւնս
génitif հակաճառութեան հակաճառութեանց
locatif հակաճառութեան հակաճառութիւնս
datif հակաճառութեան հակաճառութեանց
ablatif հակաճառութենէ հակաճառութեանց
instrumental հակաճառութեամբ հակաճառութեամբք