cf. Հակակայ.
Հակակայ. որ ոչ կարեն կալ ի միասին. հակառակորդ. ոսոխ. դիմակաց.
Սրբութիւն եւ անզգամութիւն ի միասին հակառակակայք են միմեանց. (Մաշկ.։)
Իժն ի վեր համբարձեալ զագին՝ շարժէ զայն պատրելով. զի իբր առ հակառակակայ կենդանի պատրեալ ձգեսցի. (Փիլ. լիւս.։)