state of a crippled person;
crippleness, lameness.
Հաշմ գոլն. սախտութիւն.
Որ վասն հաշմութեան մարմնոյ մատեան գտանել փրկութիւն. (Իգն.։)
Զի ոչ յինքեանց հաշմութիւնն հայիցին. (Առ որս.։)
Կէսք կոյրք ծնանին, եւ այլք կաղք, եւ այլք այլ ինչ հաշմութեամբք. (Կիւրղ. ել.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հաշմութիւն | հաշմութիւնք |
| accusatif | հաշմութիւն | հաշմութիւնս |
| génitif | հաշմութեան | հաշմութեանց |
| locatif | հաշմութեան | հաշմութիւնս |
| datif | հաշմութեան | հաշմութեանց |
| ablatif | հաշմութենէ | հաշմութեանց |
| instrumental | հաշմութեամբ | հաշմութեամբք |