command, order, injunction, ordination, behest;
permission, authorization, license, leave;
decree, edict;
հակառակ —, counterorder;
—ք, destiny, fate, lot, fatality;
doom;
— հաւատոց, doctrine of faith;
— պատասխանւոյ, oracle;
անդարձ —, irrevocable order;
— հանել, դնել, տալ, to command, to order, to dispose;
to appoint, to decree;
to give leave, to permit;
— առնուլ, — պատուիրանի առնուլ, to obtain leave;
to receive orders or directions;
— տալ վասն տանն իւրոյ, to make one's will;
ես եդի զ—ս զայս, յինէն ել —ս այս, I have signed this decree;
cf. Զէն;
fire-pot.
κέλευμα, πρόσταγμα, ἑπιταγή , σύνταγμα jussum, mandatum, praeceptum, edictum, licentia, permissio χρηματισμός oraculum, decretum եւ այլն. (լծ. պ. ֆէրման. յն. խրի՛մա ). Բան հրամայեալ. կամք բացատրեալ՝ կատարելի. պատուէր. պատուիրան. պատգամ. կարգաւորութիւն. վճիռ. որոշողութիւն. հրովարտակ. եւ Թոյլտուութիւն.
Զհրամանն աստուծոյ եւ զօրէնս նորա։ Զհրամանացն աստուծոյ եւ զօրինաց նորա։ Գնալ ըստ հրամանաց նորա։ Ըստ հրամանի թագաւորին։ Բռնաւորաց հրամանաւ։ Տղայակոտոր հրամանին։ Ել հրաման յօգոստոս կայսերէ։ Յինէն ել հրամանս այս։ Ես եդի զհրամանս զայս։ Հրաման ինչ ի տեառնէ ոչ ունիմ։ Ոչ հնազանդեցան հրամանի քում.եւ այլն։
ՀՐԱՄԱՆ ՏԱԼ. κελεύω, συντάττω jubo, ordino χρηματίζω divinum responsum. oraculum do. Հրամայել.
Զայս ասեմ ներելով, եւ ոչ հրաման տալով։ Կիւրոս թագաւոր հրաման ետ վասն տանն տեառն։ Դու հրաման ետուր ամենայն մարդոյ։ Տէր ի բարձանց ի սրբութենէ իւրմէ տացէ հրաման։ Գրեա՛ զամենայն զբանս, զոր ետու քեզ հրաման. գրեաց զամենայն զբանս տեառն, զոր հրաման ետ նմա։ Որ յերկրին հրաման տայր։ Տո՛ւր ինձ հրաման երթալ նախ թաղել. եւ այլն։
ՀՐԱՄԱՆ ԱՌՆՈՒԼ. κελεύομαι, συντάττομαι, χρηματίζομαι jussum, vel oraculum accipio, moneor divinitus. Հրամայիլ.
Հրաման առեալ ի տեսլեան, կամ ի հոգւոյն սրբոյ, կամ ի հրեշտակէ սրբոյ։ Հաւատովք հրաման առեալ նոյի.եւ այլն։
ՀՐԱՄԱՆ ՊԱՏԱՍԽԱՆՒՈՅ. χρησμός oraculum, responsum. Պատգամ աստուածային, եւ պատասխանի ի դից, եւս եւ հրաման արքունի։ (Եւս. քր. ՟Ա։ Պտմ. աղեքս. ստէպ։ Եղիշ. ՟Ե։)
Թեթեւագոյն թեւս ունի արեգակն քան զլուսինն. իսկ յեսու թեւաւորին եւ անթեւին հասարակ առնէր զհրաման պատասխանւոյն. (Եղիշ. յես.։)
ՀՐԱՄԱՆՔ կամ ՀՐԱՄԱՆ. εἰμαρμένη fatum. այսինքն Ճակատագիր եւ օրհաս հեթանոսական. cf. ԻՄԱՐՄԷՆԻ.
Քակէր զաստեղագիտութիւնն, բառնայր ի միոջոյ զբախտն եւ զհրամանս։ Որք զբախտին եւ զհրամանաց կրօնս օրէնսդրել ժպրհին. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։ ՟Բ. 1։ Եզնիկ. ստէպ։ Մանդ. ՟Ի՟Զ։)