adj.

cf. Մարդաշատ.

adj.

οἱκητός habitabilis. Շէ՛ն մարդկամբ. մարդաբնակ.

Յամենայն մարդաշէն տեղիս հասանել պատմել զզօրութիւն մեծութեանցն աստուծոյ. (՟Բ. Մակ. ՟Թ. 17։)