s.

despair, hopelessness;
despondency, faint-heartedness;
առ յուսահատութեան, through despair;
յուսահատութեամբ, desperately, past recovery, without hope;
ի — մատնել, to deprive of all hope, to deliver or abandon to despair.

s.

ἁπόγνωσις, ἁνελπιστία, ἁθυμία desperatio. Յուսահատիլն. անյուսութիւն. եւ Լքումն. վհատութիւն.

Յուսահատութեամբն վատթարագոյնք լեալք. (Ածաբ. մկրտ.։)

Մեր կեանքս չեն յուսահատութեամբ. (Ագաթ.։)

Զանակնկալն բարի՝ չարիս ի յուսահատութեանն աւուր շնորհեսցես. (Նար. ՟Բ։)

Զայս ասէր Եղիփաս՝ ձգելով զՅովբ առ ի յուսահատութիւն։ Հասանէր յոյս բարեաց, որ հեռի առնէր զհարկաւոր զյուսահատութիւնսն. (Իսիւք.։)

Ոչ ոք ի նոցանէ ողբայր յուսահատութեամբ զանկեալսն ի սրոյ. (Եղիշ. ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յուսահատութիւն յուսահատութիւնք
accusatif յուսահատութիւն յուսահատութիւնս
génitif յուսահատութեան յուսահատութեանց
locatif յուսահատութեան յուսահատութիւնս
datif յուսահատութեան յուսահատութեանց
ablatif յուսահատութենէ յուսահատութեանց
instrumental յուսահատութեամբ յուսահատութեամբք