adj.

ՈՒՐԱԽԱԼԻՐ ՈՒՐԱԽԱԼԻՑ. Լի կամ լցեալ ուրախութեամբ. բերկրալից. խնդալից. ուրախական. ուրախարար.

Ուրախալիր սրտիւ բերկրեալ։ Կոչեցաւ ի նըսրայ ուրախալիր սրտի գթօք. (Շ. վիպ.։ Յհ. կթ.։)

Ուրախալից սրտիւ դառնային։ Ուրախալից մտօք փառաւորէր զաստուած. (Փարպ.։)

Զուրախալիցսն երանելիս կարծեն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։)

Գինին ուրախալից առնէ զմայլեալսն կերակրով. (Նար. երգ.։)

Երեւեցար խնկաբերից՝ յողջոյն կենաց ուրախալից. (Շար.։)