s.

deceiver, imposter;
seducer;

adj.

cf. Պատրող.

adj.

ἁπατέων, ἁπατηλός, κώλαξ deceptor, seductor, fallax, assentator, deceptorius. Պատրող. խաբեբայ. հրապուրիչ. եւ պատիր. պատրողական.

Թէպէտ եւ մարմնով հեռի եմ, սակայն դիտեմ զպատրիչսն. (Ոսկ. կողոս.։)

Զչեղջակոյտս ստացուածոց՝ պատրիչաց իւրոյց տայր. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 15։)

Ունիցի ինչ օտարի զուրուք ճշմարտութեանն՝ պատրիչ պատկեր. (Դիոն. թղթ.։)