s.

ՊԱՐՊԱՏԻՒՆ ՊԱՐՊԱՏՈՒՄՆ. Պարպատելն. չարաչար խճողումն. ծայրալիր զեղումն. եւ ճայթիւն.

Այլ պարպատմամբ որովայնին լուծի զկանոն սուրբ օրինին. (Յս. որդի.։)

Ջրաչարչար պարպատմամբ եւ ուռուցմամբ վտանգեցաւ սուրբ որովայն նորա. (Վրդն. լուս.։ յորմէ եւ Երզն. ի Շար.։)

Ի յոյժ պարպատմանէ լրութեան յերակսն զիւր հիւթսն համոցն մաղձոյն սերսանելով. (Նիւս. կազմ.։)

Ոչ եթէ պայթիւն բանից, եւ ոչ պարպատիւն պատգամաց տեսանեմբք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)