adj. s.

ՍԵԲԵՆԻ կամ ՍԵՒՆԻ ՍԵԲԻՆ ՍԵԲԻՆԵԱՅ ՍԵԲԻՆԷ. Բառ յն. սէվէնիօն. σεβένιον palmae involucrum, palmula. Ճիւղ եւ տերեւ կամ ծագ ոստաց արմաւենւոյ, եւ հիւսեալն յայնմանէ.

Գտի այր մի ծեր ոմն, սեբենի կողոբ զգեցեալ։ Ունէր զգեցեալ նա սեւի, որ է հիւսեալ տերեւ արմաւենոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ. եւ ՟Ը։)

Մի դներ հանդերձ ներքոյ քո, այլ՝ խոտ եւ սեբին, որպէս աբբայ արսենիոս։ Կապերտս ադանէին, եւ սեբինէս. (Վրք. հց. ձ։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Սեբինէ

Voir tout