cf. Սելին.

s.

ՍԵԼԷՍ ՍԵԼԻՆ. Բառ լտ. յորմէ եւ յն. սէլլա. σέλλα sella, subselium. Աթոռ. գահ.

Այս գահ փղոսկրէս, ակներով պէսպէս, հարսն քեզ սելէս. (Գանձ.։)

Ետու դնել սելին ոսկի եւ նստայ ի վերայ. (Վրք. դիոնես.։)

Հրամայեաց նստուցանել զտէր պետրոս յոսկի սելին։ Զոսկի սելին յինքն էառ, եւ ասէ, թէ հայրապետական աթոռ է եւ չէ պարտ այլ ումեք ի վերայ նստել. (Ուռհ.։ Հ. օգոստ. ՟Թ.։)