adj.

much afflicted, sad, melancholy, oppressed with grief;
unpleasant, afflicting, grievous.

adj. adv.

λυπηρός tristis. Կարի տրտում, եւ տրտմական, տխրական. եւ Տրտում սրտիւ.

Շրթունք ուղղորդք ծածկեն զսիրտս տրտմագինս. (Առակ. ՟Ի՟Զ. 23։)

Փարատեցո՛ տէր եւ յինէն՝ զորդէկորոյս սուգ տրտմագին։ Ամպ տրտմագին նեղութեանց. (Յիսուս որդի.։ Ոսկ. եբր. ՟Ժ՟Բ։)

Մի՛ տրտմագին ինչ թուեսցի առաջի քո բանդ վասն մանկանդ եւ աղախնոյն. (Կիւրղ. ծն.։)

Որ փոխանակ մահաբերին, որոզվ անէծքըն տրտմագին։ Մերկեա՛ յինէն ըզքուրձ մեղաց՝ ըզտրտմագինն արեամբ ներկած. (Շար.։)

Գնացին տրտմագին. (Ճ. ՟Բ.)